ამ ნაწარმოებმა რამდენიმე ქართული ლიტერატურული ნაწარმოები გამახსენა კითხვისას. მოცარტის და ჰალერის შეხვედრამ გაბაასების ჟანრი გამახსენა, ტრამალის მგლის მუდმივმა წუწუნმა ცხოვრებაზე გამსახურდიას აზრი ადამიანზე, რომელსაც სიყრმეში ჭაბუკობა წამოსწევია და ჭაბუკობაში სიჭარმაგე. საინტერესოა, მაგრამ რატომღაც ჩვენს დროში მოდაშია, ყველა ადამიანს თავი "ტრამალის მგელი" ეგონოს. ყველასგან განსხვავებული რაღაცით და უნიკალური. ოღონდ ბოლომდე არავინ იცის, რით არის უნიკალური, იმიტომ რომ ხშირად არც არაფრით არ არის და ამას ქვეშეცნეულად რომ გრძნობენ ადამიანები, ამიტომაც უჩნდებათ კომპლექსი, ჩვეულებრივობის კომპლექსი.
ტრამალის მგლობა ყველა განათლებული ადამიანის ოცნებაა, ამოხტეს ჩარჩოებიდან, არ გავდეს სხვებს, განსაკუთრებით დღეს, როცა სხვადასხვა კულტურებს შორის დამსგავსება იწყება და სრულიად სხვადასხვა სახელმწიფოებში ადამიანებს სულ უფრო მეტად და მეტად უჩნდებათ მსგავსი იდეალები. ყველგან ამას მათი ისტორიული ეთნოფსიქოლოგია ებრძვის, მაგრამ მენტალობის შეცვლა მაინც არც ისე ძნელია, როგორც ერთი შეხედვით ჩანს. აი, თუნდაც, 10 წლის წინ ძველ ბიჭობა და კაი ბიჭობა ერთი და იგივეს ნიშნავდა, განსხვავებული აზრი არ არსებობდა. ახლა, კაი ბიჭი რომ თქვა, ამის ქვეშ ყველა სხვადასხვა რამეს მოიაზრებს, სულ მალე კი საერთოდ არავისთვის აღარ ექნება ამ სიტყვას ის სემანტიკა რაც ადრე ჰქონდა. არა იმიტომ რომ ფილოლოგიურად შეიცვალა რაღაც. მენტალურად შეიცვალა, სულ რაღაც 10 წელიწადში.
ერთადერთი შანსია, რომ მცირე ერებს საკუთარი ხელწერის გადარჩენის უნიკალური თვისება აქვთ. ყველაფერს საკუთარს ებღაუჭებიან და ელოლიავებიან ძლიერად.
ტრამალის მგლობა ყველა განათლებული ადამიანის ოცნებაა, ამოხტეს ჩარჩოებიდან, არ გავდეს სხვებს, განსაკუთრებით დღეს, როცა სხვადასხვა კულტურებს შორის დამსგავსება იწყება და სრულიად სხვადასხვა სახელმწიფოებში ადამიანებს სულ უფრო მეტად და მეტად უჩნდებათ მსგავსი იდეალები. ყველგან ამას მათი ისტორიული ეთნოფსიქოლოგია ებრძვის, მაგრამ მენტალობის შეცვლა მაინც არც ისე ძნელია, როგორც ერთი შეხედვით ჩანს. აი, თუნდაც, 10 წლის წინ ძველ ბიჭობა და კაი ბიჭობა ერთი და იგივეს ნიშნავდა, განსხვავებული აზრი არ არსებობდა. ახლა, კაი ბიჭი რომ თქვა, ამის ქვეშ ყველა სხვადასხვა რამეს მოიაზრებს, სულ მალე კი საერთოდ არავისთვის აღარ ექნება ამ სიტყვას ის სემანტიკა რაც ადრე ჰქონდა. არა იმიტომ რომ ფილოლოგიურად შეიცვალა რაღაც. მენტალურად შეიცვალა, სულ რაღაც 10 წელიწადში.
ერთადერთი შანსია, რომ მცირე ერებს საკუთარი ხელწერის გადარჩენის უნიკალური თვისება აქვთ. ყველაფერს საკუთარს ებღაუჭებიან და ელოლიავებიან ძლიერად.
